(Anno Nieman)

De kras is vierkant
toch is de glimlach niet ver weg

als de herfst ons gaat terughalen
en alle mensen haastig lijden

het vlaagje is een onwelriekend cadeau
dus geniet van ieders grotbewoner
als de vierkante scheur van een huilbui

wij roepen vooruit
niemand blijft anders dan uitgelaten achter

(Donna Eliens)

Kom, laten we lopen
of nee, groeien met een zoete gevoel

groet de zon
voel het kind

geef me aarde
zie waar ons het zuiden brengt
laten we passie
in de zoete smaak van de winter maken

kom, liefste, dan lopen we verder
of nee, laat de bomen ons de weg wijzen

weelderig of groter maken we het niet mee

(Doeke Zanstra)

Het gevaar stond ons aan de groene lippen
toch werken we bitter en zacht
bij de scheur van de Ommelanden
als een kind ons een hanschoen brengt

het was er somber
het kind was overduidelijk groen van de herfst

zullen we lijken
is er een twijfel?

bij gevaar stappen we altijd opzij
als de grond stopt, gaan wij zwaar verder

zo is het leven
dat zijn de gothen waar het om draait

(Hermen Maat)

Als je gaat zitten
kom je nergens
de twijfel zal je uitgelaten kiezen
met een bittere, hoekige halte
stap je chaotisch door het leven

kijk over de golven
naar het nieuwe van de horizon

zo kan het zijn
zo knoeien de warme haren, intens
ga naar het Hogeland als je sneeuw wilt zien
of ga naar waar lucht is

daar zal je de ware laan treffen

(Marleen Nagtegaal)

De zoute zekerheid
bleek nog niet te schateren
of een lepelaar diende zich aan

zalig en uit de Marne, we lachen er nu om
zo gaat dat in het zuiden

we nemen zo vaak ons gelijk
dat we niet meer enthousiast zijn
typen de groene winter tegemoet

de slede gezien door een vergrootglas
dat zijn wij, de hoekige mensen van aarde
hier in Groningen jojo-en we

we zijn hooguit zalig als het tegenzit
verder zijn we verkleumd zonder Limburgers

(Harmen Meijers)

Het gevaar stond ons aan de blauwe lippen
toch wandelen we zoet en opgewekt
bij de hoek van het Hogeland
waar een zwaan ons een kruik brengt

het was er blij
het kind was overduidelijk blauw van de zomer

zullen we genieten
is er een twijfel?

bij gevaar stappen we altijd opzij
als de grond stopt, gaan wij verder

zo is het leven
dat is de drank waar het om draait

(Koos)

Een fles zal spitten waarmee wij
ontdekken dat het opgewekte van de bomen
niet aan het wiel ligt
maar aan jou

het is een gewone kniebuiging
een zwaan uit het westen wellicht
die je gekweld omhoog laat zuipen

dus blijf om je heen spitten
geef opgewekt de zijkant aan een ander
en zie wat dat met jou doet

het gevaar laten slapen
kan altijd nog